Esmorzaret valenciano

De esmorzaret is een culinaire traditie en tegelijk een definitie van hoe València en de locals zijn: een onoverwinnelijke vesting, trots op zijn lokale culinaire tradities, gekant tegen de tirannie van de globalisering, tegen de brunch en andere gebruiken in het tijdperk van de rechtlijnigheid.

Hier wordt zonder passie ontbeten en men wacht rustig op het moment voor de esmorzaret (om 9.00 uur, voor de puristen en om 12.00 uur, voor de slomeriken) waarvan de verering bijna liturgisch is. Valencianen, mannen en vrouwen, delen dit sentiment gebroederlijk, dat, zoals zoveel andere, te danken is aan de agrarische oorsprong van de stad.

Oorsprong van een voorouderlijk ritueel

Het begon allemaal in l'Horta (het tuinbouwgebied rond de stad), waar de vruchten van het “kilometer 0-plan” geplukt worden. Na het harde werk op het land ging men vroeg lunchen (“esmorzar” in het Valenciaans) in de dichtstbijzijnde bars. Sommige mensen namen hun eigen broodje mee en betaalden alleen wat ze dronken en een klein hapje dat erbij kwam. Om deze reden staat het karakteristieke voorgerecht op basis van cacau del collaret (een zeer gewaardeerde inheemse variëteit), tafelzuur, olijven, tramussos of lupinen) en zelfs salade met een overvloed aan tomaat en lente-ui, nog steeds bekend onder de naam “kosten”, want dat was de enige tol die betaald moest worden om de poorten van het paradijs te kunnen openen.

Vandaag de dag gaat bestaat deze traditie nog steeds. Elke goede esmorzaret begint met een goed picaeta (aperitief). Na het correct invetten van het strotklepje met een slok goed koud bier of vi amb llimonà (wijn met “gaseosa”, een soort Sprite), bestaat het hoofdgerecht uit het beleggen van plakken brood van een meer dan respectabel formaat (met als enige beperking de kracht van de verbeelding), met varkensworst, verschillende soorten vlees, gebakken eieren, omeletten in onwaarschijnlijke combinaties en diverse groenten.

Van dit bijzondere huwelijk made in Valencia bestaan mythische voorbeelden van sandwiches die bewaard zijn gebleven tot in onze tijd, erfgenamen van de barokke stijl van de Valencianen en hun joie de vivre: blanco y negro (“zwart en wit”, lange dunne witte worst en bloedworst) met bonen; paardenvlees met malse knoflookjes; de Almussafes (sobrasada of paprikaworst, gesmolten kaas en gekarameliseerde ui), de sobere Chivito (gegrilde lende, gebakken ei en spek, aangelengd met mayonaise, kaas en, jawel, sla). En zo tot in het oneindige!

Het hoogtepunt van dit moderne bacchanaal wordt bereikt met de laatste dronk: de cremaet. Zo simpel is het verrijken van koffie met een beetje rum, die met een vlammetje erin wat alcohol verliest. Even het geheel aromatiseren met kaneel, een enkel koffieboontje en een citroenschilletje erbij. Amen!

Tips en waarschuwingen

Er zijn talloze bars en restaurants die de esmorzaret-cultuur beoefenen. Een manier om ze te leren kennen, is door op de hoogte te blijven van de Cacau D'or-Prijzen, experts in het spotten van het beste van het beste. Hoewel het niet onbelangrijk is om wat praktisch advies op te volgen om dit inwijdingsritueel aan te vangen. Het verkleinwoord esmorzaret (kleine lunch) is pure “Valenciaanse humor^TM”. Schaam je eigenlijk niet om een ​​halve sandwich te bestellen, weersta die schampere glimlach van andere gasten. Als je kiest voor de kingsize sandwich, sta dan alsjeblieft vroeg op, want in València is het diner ook iets dat je niet moet overslaan. Tot slot: als je een gebied aan de rand van de stad of op het land bezoekt, volg dan de fietsers en motorrijders. Hun aanwezigheid in een etablissement staat gelijk aan een onoverwinnelijke ervaring.

Waar te eten:

En nu dan enkele voorbeelden van tempels van de esmorzaret:

• Bar Central (Mercado Central/Centrale Markt), de esmorzaret bij uitstek, volgens Ricard Camarena, chef met 2 Michelin sterren.
• Bar Marvi (Santos Just i Pastor, 14), “kosten” (gasto), kroketten, garnalen, inktvis, steaktartaar en sandwiches ... heerlijk!
• La Bernarda (Cobertis de Sant Tomás, 7), kies je formaat en maak een keuze uit een lange lijst ingrediënten voor je sandwiches.
• A tu Gusto (Marqués de Lozoya, 4), een verscheidenheid aan heerlijke broodjes met drankjes, 'cacaos', olijven en koffie. 
• La Pascuala (Dr. Lluch, 299), "denk niet aan morgen"-sandwiches, aan het strand Malvarrosa.
• Alenar Bodega Mediterránea (Martínez Cubells, 6), traditionele Valenciaanse broodjes met een innovatief tintje.
• Cervecería Alhambra (Calixto III, 8), de tempel van de omelet, friet en wat je maar wilt.
• Bar Mistela (Riu Nervión, 11), een herinterpretatie van de klassiekers met gratie en elegantie.
• Casa Guillermo (Progrés, 15), de beste ansjovis van de stad en een goed assortiment gezouten vis.
• Bar Rojas Clemente (Plaza Rojas Clemente), als je van zoetigheid houdt, durf dan hun torrijas aan als de klap op de vuurpijl.
• Restaurant Puerta del Mar (Transits, 4), veel, goed en gevarieerd, in het hartje van het centrum.
• La Pérgola (Paseo Alameda 1), een kioskje met een groot terras, een echte klassieker in de lunchcultuur!
• El Trocito del Medio (Blanes, 1), klassieke sandwiches en innovatieve dagelijkse maaltijden.
• Casa Cent Duros (Camí de la Cossa, 10, Borbotó), sandwiches met paardenvlees midden in het tuinbouwgebied.