Hoe de Heilige Kelk naar Valencia kwam
De beker die Jezus Christus bij het Última Cena gebruikte, werd door de heilige Petrus van Jeruzalem naar Rome gebracht en sindsdien door hem en de opeenvolgende pausen van de Kerk in Rome gebruikt bij de eucharistievieringen tot het jaar 258, toen paus Sixtus II zijn diaken Sint Lorenzo opdracht gaf de beker uit Rome te halen om deze te beschermen tegen de vervolging van keizer Valeriaan.
St. Lorenzo bracht het relikwie naar Huesca, waar zijn ouders woonden. De kelk kwam in het klooster van San Juan de la Peña terecht en werd in 1399 door de monniken van het klooster aan koning Martin I van Aragon gegeven, van wie drie brieven met klem beweren dat het relikwie bewaard is gebleven. Eenmaal in zijn handen nam Martin I de graal mee naar de kapel van zijn woonplaats in Zaragoza, het Palacio de la Alfajería. En een andere koning, Alfonso de Magnanimous, verhuisde de Heilige Kelk in 1424 naar het Koninklijk Paleis van Valencia, zijn woonplaats in die tijd.
De verovering van het koninkrijk Napels betekende dat de Magnanimous kostbare militaire campagnes moesten voeren, waarvoor hij leningen nodig had, waarvan hij er één uit de kerkelijke hiërarchie heeft gecontracteerd. De koning steunde hem met al zijn relikwieën, waaronder de Heilige Kelk, die hij in 1437 moest overhandigen om zijn schuld aan de kerk af te schrijven. Het werd eeuwenlang bewaard en vereerd tussen de relikwieën van de kathedraal, en tot de 18e eeuw werd het gebruikt om de gewijde vorm in het "monument" van de Heilige Donderdag te bevatten, totdat het uiteindelijk werd geïnstalleerd in de oude kapittelzaal, mogelijk gemaakt als de Kapel van de Heilige Kelk in 1916.
