Arabische Baden Van De Admiraal In Valencia (Baños Árabes del Almirante)

Gesloten voor reparaties

Excuses voor het ongemak.

Kun je je een prachtige locatie voorstellen, uitsluitend en exclusief gemaakt om te ontspannen en te genieten? In een warme omgeving, waar de stoom je vertroetelt terwijl het licht van de sterren -overdag- je verlicht. Dat was wat de inwoners van Valencia in de Middeleeuwen en de daaropvolgende eeuwen beleefden. Als je de “Baden van de Admiraal” (Baños del Almirante) bezoekt, zal je ontdekken wat zij voelden in deze waardevolle middeleeuwse installatie van stoombaden, of hamam. De ideale plek om een ervaring te beleven die nauw verbonden is met het Arabische Balansiya.

Hoewel de hamam een Arabische traditie is, werd deze in Valencia en op het hele Iberisch schiereiland geïntroduceerd vanwege de islamitische invloed op de lokale gewoonten en gebruiken. Maar de constructie is van lang na de verovering van de stad in de 13e eeuw. Het is met name te wijten aan de noodzaak om dit soort diensten te leveren, destijds erg populair, tijdens het bewind van Jaume II. De bouwvergunning werd in 1313 verleend aan de heer en jurist Pere de Vila-rasa, die het werk in 1320 voltooide. Sindsdien is het vrijwel ononderbroken actief gebleven als badhuis tot de 20e eeuw.

De Baños del Almirante waren de meest populaire van allemaal, bezocht door zowel mannen als vrouwen, zij het op verschillende dagen en tijden. Ondanks het feit dat de baden tijdens hun lange bestaan een reeks structurele veranderingen zijn ondergaan, is de oorspronkelijke fysionomie hersteld na de overname door de Generalitat Valenciana in 1985 en de daaropvolgende rehabilitatie. De hamam bestaat in wezen uit een vestibule en drie gewelfde kamers met een dakraam in de vorm van achtpuntige sterren afgesloten met stukjes glas, elementen die natuurlijk licht binnenlaten, maar de thermische isolatie van het geheel garandeerden. Het gebruik ervan begon in de “koude zaal” (de enige die overblijfselen van de middeleeuwse betegeling bewaart) waar de bezoekers het water ingingen. Daarna gingen ze door de warme kamer om zich in te zepen en af te spoelen. Maar het centrale moment was het bezoek aan de “warme zaal”. Dat laatste werkte dankzij de aangrenzende oven waarop water gekookt werd. De warme lucht verspreidde zich door een lage kamer, de hypocaust genaamd, die zich onder de hete zaal bevindt. Wanneer de grond natgemaakt werd met emmers koud water, ontstond de nodige stoom. Een enorme genot voor lichaam en geest!